از نگاه دکتر میثم شکری ساز شخصیت پردازی در بازیگری یکی از مهم ‌ترین و پیچیده ‌ترین جنبه ‌های این هنر است که بازیگر را قادر می ‌سازد تا به شکلی مؤثر و باورپذیر نقش‌ های مختلف را ایفا کند. این فرآیند شامل مجموعه ‌ای از تکنیک ‌های شخصیت پردازی و تمرین‌ ها است که به بازیگر کمک می ‌کند تا به عمق شخصیت مورد نظر دست یابد و ویژگی‌ ها، انگیزه‌ ها و رفتارهای او را به درستی به نمایش بگذارد. بازیگرانی که بتوانند به عمق شخصیت‌ها نفوذ کنند و آن ‌ها را با صداقت و دقت به تصویر بکشند، موفق به خلق تجربیاتی بی ‌نظیر برای مخاطبان خواهند شد.

اهمیت شخصیت پردازی در بازیگری

طبق صحبت های دکتر میثم شکری ساز برای اینکه بازیگر بتواند نقشی را به طور کامل و قابل باور ایفا کند، باید به عمق شخصیت آن نقش دست یابد. این امر نه تنها نیازمند درک متن و داستان است، بلکه بازیگر باید به خوبی به انگیزه‌ ها، اهداف، ترس ‌ها و امیدهای شخصیت مورد نظر واقف باشد. شخصیت پردازی در بازیگری به بازیگر اجازه می ‌دهد تا از خود فراتر رود و به طور کامل در نقش فرو رود. برای شروع، بازیگر باید متن و داستان را به خوبی درک کند. این امر شامل شناخت کامل از خطوط دیالوگ، صحنه ‌ها و تحولاتی است که در طول داستان رخ می ‌دهد. بازیگر باید بداند چگونه نقش او با سایر شخصیت ‌ها و حوادث داستان در ارتباط است.

تکنیک های شخصیت پردازی

برای دستیابی به شخصیت پردازی در بازیگری، بازیگران از تکنیک‌ های مختلفی استفاده می‌ کنند. هر تکنیک دارای رویکرد خاص خود است و بازیگر را به شیوه ‌های مختلفی در عمق بخشیدن به شخصیت یاری می ‌رساند. برخی از تکنیک های شخصیت پردازی مشهور عبارتند از:

 تکنیک استانیسلاوسکی

یکی از پایه‌ گذارترین و مشهورترین روش ‌های شخصیت پردازی در بازیگری، تکنیک استانیسلاوسکی است. کنستانتین استانیسلاوسکی، بازیگر و کارگردان روسی، این تکنیک را توسعه داد و بر واقع ‌گرایی و زندگی واقعی تأکید داشت. در این روش، بازیگران با استفاده از حافظه عاطفی و تجربه‌ های شخصی خود، به زندگی شخصیت نزدیک می ‌شوند.

تکنیک مایزنر در شخصیت پردازی

تکنیک مایزنر توسط سانفورد مایزنر توسعه داده شد و بر تمرینات تکراری و واکنش ‌های صادقانه تأکید دارد. در این روش شخصیت پردازی در بازیگری، بازیگران به طور طبیعی به موقعیت ‌های نمایشی واکنش نشان می ‌دهند و با تمرینات تکراری، به واکنش ‌های خودکار و صادقانه دست می ‌یابند. این تکنیک به بازیگران کمک می ‌کند تا به جای فکر کردن به جزئیات تکنیکی، به صورت مستقیم و طبیعی به نقش‌ ها واکنش نشان دهند.

توصیف فیزیکی

توصیف فیزیکی شامل جزئیات ظاهری شخصیت است که به بیننده کمک می ‌کند تا تصویری واضح و مشخص از شخصیت در ذهن داشته باشد. این جزئیات می ‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• قد و وزن: برای مثال، “او بلندقد و لاغر بود.”
• رنگ مو و چشم ‌ها: “چشمانش آبی روشن و موهایش سیاه و براق بود.”
• لباس و نحوه‌ی آرایش: “همیشه لباس‌ های شیک و مرتبی می ‌پوشید و موهایش به ‌دقت شانه شده بودند.”

دیالوگ در شخصیت پردازی

از نگاه دکتر میثم شکری ساز دیالوگ‌ ها یکی از مؤثرترین روش ‌ها برای نشان دادن شخصیت و شخصیت پردازی در بازیگری هستند. نحوه‌ صحبت کردن شخصیت ‌ها، انتخاب واژگان، لحن و لهجه می ‌تواند بسیاری از خصوصیات شخصیت را به نمایش بگذارد. به عنوان مثال:

• نحوه‌ی صحبت کردن: “او با صدای آرام و ملایمی صحبت می ‌کرد.”
• انتخاب واژگان: “همیشه از کلمات پیچیده و تخصصی استفاده می‌ نمود.”
• لحن و لهجه: “لهجه‌ جنوبی داشت که نشان از اصالتش می ‌داد.”

تمرین شخصیت پردازی

تمرین ‌های متنوعی وجود دارند که به بازیگران کمک می ‌کنند تا مهارت ‌های شخصیت پردازی در بازیگری خود را تقویت کنند. برخی از انواع تمرین شخصیت پردازی محبوب عبارتند از:

تحلیل متن

بر باور دکتر میثم شکری ساز یکی از اولین و مهم ‌ترین مراحل هنگام شخصیت پردازی حین بازیگری، تحلیل متن است. بازیگران باید متن نمایشنامه یا فیلمنامه را به دقت بخوانند و تحلیل کنند تا به درک عمیقی از شخصیت‌ها و داستان برسند. در این مرحله، بازیگر باید به جزئیات شخصیت، رابطه‌ های او با دیگر شخصیت ‌ها و نحوه تکامل او در طول داستان توجه کند.

پرسش و پاسخ

تمرین شخصیت پردازی دیگر که باید به آن توجه نمود، پرسش و پاسخ است. بازیگران می ‌توانند با طرح پرسش ‌های مختلف در مورد شخصیت، انگیزه‌ ها و پیشینه او، به شناخت بهتری از کاراکتر برسند. این پرسش‌ ها می‌ توانند شامل مواردی مانند «شخصیت چه اهدافی دارد؟»، «چه چیزی او را خوشحال یا ناراحت می‌کند؟» و «چه تجربیات گذشته‌ ای بر رفتارهای او تأثیر گذاشته است؟» باشند.

تمرینات فیزیکی

حرکت بدن و ژست‌ های فیزیکی می ‌توانند به بازیگران کمک کنند تا به رفتار و حس و حال شخصیت نزدیک شوند. تمرینات فیزیکی شامل تکنیک‌ هایی مانند استفاده از ماسک‌ ها، تغییرات در نحوه راه رفتن و تمرینات بدن ‌سازی می ‌شود. این تمرینات به بازیگر کمک می‌ کنند تا به رفتارهای خاص شخصیت دست یابد و آن ها را به طور دقیق به نمایش بگذارد.

استفاده از حافظه عاطفی در شخصیت پردازی

از دیگاه دکتر میثم شکری ساز حافظه عاطفی یکی از ابزارهای قدرتمند برای شخصیت پردازی حین بازیگری است. این تکنیک به بازیگر اجازه می ‌دهد تا از تجربیات شخصی و عاطفی خود برای بازیابی احساسات مشابه به احساسات شخصیت استفاده کند. با استفاده از حافظه عاطفی، بازیگر می‌ تواند به عمق بیشتری از احساسات و واکنش ‌های شخصیت دست یابد و آن ها را به طور واقعی و قابل باور به نمایش بگذارد.

کاراکتر بازیگری

کاراکتر بازیگری شامل مجموعه ‌ای از ویژگی‌ های فیزیکی، روانی و عاطفی است که بازیگر باید به آن‌ ها زندگی ببخشد. برای این کار، بازیگر باید تمام جوانب شخصیت را مورد بررسی قرار دهد و با استفاده از تکنیک ‌ها و تمرین ‌های مختلف، شخصیت را به گونه ‌ای به نمایش بگذارد که برای مخاطب باورپذیر باشد. در زیر به چند مورد از این ویژگی ها می پردازیم:

ویژگی ‌های فیزیکی

ویژگی‌ های فیزیکی شخصیت شامل مواردی مانند ظاهر، نحوه راه رفتن، ژست ‌ها و حرکات بدن می ‌شود. بازیگر باید به این جنبه ‌ها دقت کند و آن ها را به گونه ‌ای تنظیم کند که با شخصیت هماهنگ باشد. برای مثال، شخصیت‌ های مختلف ممکن است دارای حالت ‌های بدنی متفاوتی باشند؛ یک شخصیت قدرتمند و خودخواه ممکن است با قامتی بلند و حرکات قوی راه برود، در حالی که یک شخصیت خجالتی و ضعیف ممکن است با قامتی خمیده و حرکات آهسته و محتاطانه راه برود.

این مطلب ادامه دارد…